⁵⁷Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. ⁵⁸Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią.⁵⁹Przyszli ósmego dnia, aby obrzezaćchłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza.

⁶⁰Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”.

⁶¹Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. ⁶²Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać.

⁶³A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. ⁶⁴I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. ⁶⁵Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. ⁶⁶A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

⁸⁰Chłopiec rósł i wzmacniał się duchowo. Przebywał na pustkowiu aż do czasu wystąpienia przed Izraelem.

57 Τῇ δὲ Ἐλισάßετ ἐπλήσθη ὁ χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἐγέννησεν υἱόν.  58 καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτῆς ὅτι ἐµεγάλυνεν κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ µετ’ αὐτῆς, καὶ συνέχαιρον αὐτῇ.  59 Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡµέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἦλθον περιτεµεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόµατι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν.

60 καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ µήτηρ αὐτοῦ εἶπεν, Οὐχί, ἀλλὰ κληθήσεται Ἰωάννης.

61 καὶ εἶπαν πρὸς αὐτὴν ὅτι Οὐδείς ἐστιν ἐκ τῆς συγγενείας σου ὃς καλεῖται τῷ ὀνόµατι τούτῳ.  62 ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ τί ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτό.

63 καὶ αἰτήσας πινακίδιον ἔγραψεν λέγων, Ἰωάννης ἐστὶν ὄνοµα αὐτοῦ. καὶ ἐθαύµασαν πάντες.  64 ἀνεῴχθη δὲ τὸ στόµα αὐτοῦ παραχρῆµα καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν θεόν.  65 καὶ ἐγένετο ἐπὶ πάντας φόßος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς, καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ὀρεινῇ τῆς Ἰουδαίας διελαλεῖτο πάντα τὰ ῥήµατα ταῦτα,  66 καὶ ἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν, λέγοντες, Τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται; καὶ γὰρ χεὶρ κυρίου ἦν µετ’ αὐτοῦ.

80 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύµατι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήµοις ἕως ἡµέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ.

Przekład dosłowny:

57. Elżbiecie zaś wypełnił się czas jej rozwiązania – i urodziła syna. 58. I usłyszeli jej sąsiedzi i krewni, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią. 59. A ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko. I nazwali je – według imienia jego ojca – Zachariaszem.

60. Jednak jego matka odpowiadając, powiedziała: O nie, ale będzie nazwany Jan.

61. I powiedzieli do niej: Nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto byłby nazywany tym imieniem. 62. Zaczęli kiwać zatem na jego ojca, jak chciałby je nazywać.

63. A on poprosił o tabliczkę i napisał, mówiąc: Jan jest jego imię. I wszyscy się zdziwili. 64. Natychmiast też zostały otwarte jego usta i (rozwiązał się) jego język, i zaczął mówić, błogosławiąc Boga. 65. I wszystkich ich sąsiadów ogarnął strach, a po całej górskiej (okolicy) Judei zaczęto omawiać wszystkie te wypowiedzi. 66. Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Kim więc będzie to dziecko? Była z nim ręka Pana.

80. A dziecko rosło i stawało się mocne duchem, a było na pustkowiach aż do dnia swego wystąpienia przed Izraelem.

UWAGA: w tłumaczeniu dosłownym numery wierszy są jednocześnie linkami do odpowiednich miejsc w biblii interlinearnej.[źródło:Ewangeliczny Przekład Interlinearny Biblii]