św. Maksym Kausokalybos  (zm. 1365 lub 1380) – był mnichem hezychastą mieszkającym na górze Athos w Grecji. Cieszył się wielką sławą. Był powszechnie ceniony jako wzór cnót oraz przewodnik duchowy, podziwiany za surowe życie które prowadził. Uważano że ma dar jasnowidzenia, proroctwa, uzdrawiania i egzorcyzmowania demonów. O porady i modlitwę prosili go cesarze i duchowni. Tak bardzo jednak umiłował życie w samotności i kontemplacji, że wielokrotnie, gdy nachodzili go poszukujący jego rady uczniowie, palił swą samotnie i przenosił się w nowe miejsce (kausoo – gr. palić, kalybe – gr. domek, stąd zyskał przydomek ’Kausokalybos’ – Ten, który pali chaty)

Jako dziecko został powierzony opiece Maryi Pannie. Od dzieciństwa wspierał ubogich rozdając im żywność i odzież. Kiedy rodzice zaaranżowali jego małżeństwo w wieku 17 lat, zamiast tego udał się do klasztoru na górze Ganos, gdzie został uczniem starszego mnicha. Po śmierci swego przewodnika duchowego udał się do Konstantynopola a stamtąd na górę Athos.

Na górze Athos był bliskim współpracownikiem innego znanego mnicha, hezychasty, Grzegorza z Synaju. Nie pozostawił po sobie żadnych pism. Powstały natomiast przynajmniej cztery jego biografie. Jedną z nich („Żywot św. Maksyma Kausokalibosa”), w końcu XIV wieku, napisał Teofan z Vatopedii, z której pochodzi fragment włączony do Filokalii.

[źródło: wikipedia.org, Filokalia, teksty o modlitwie serca]

Wybrane cytaty św. Maksyma znajdziesz poniżej: