Skarga Żydów na Pawła.

Po upływie pięciu dni przybył najwyższy kapłan Ananiasz wraz z kilkoma starszymi oraz retorem Tertullosem. Wnieśli oni przed namiestnika skargę na Pawła. Kiedy go przyprowadzono, Tertullos wystąpił z oskarżeniem: „Dzięki tobie cieszymy się pełnym pokojem. Twoje rządy są wyrazem troski o dobro tego narodu. Zawsze i wszędzie jesteśmy ci za to wdzięczni, Najdostojniejszy Feliksie! Nie chcę zabierać ci zbyt wiele czasu. Proszę jedynie, abyś zechciał życzliwie przez chwilę nas posłuchać. Stwierdziliśmy, że ten człowiek jest zarazą i wywołuje niepokój wśród wszystkich Żydów na całym świecie, bo jest przywódcą sekty nazarejczyków.Usiłował nawet zbezcześcić świątynię. Dlatego go pojmaliśmy. Jeśli zechcesz go przesłuchać, przekonasz się, że nasze oskarżenia są słuszne”. Żydzi jednomyślnie potwierdzili, że tak się rzeczy mają.

A gdy namiestnik skinął na Pawła, on powiedział: „Wiem, że od wielu już lat rozstrzygasz sprawy sądowe tego narodu. Dlatego z zaufaniem przystępuję do swojej obrony. Możesz sprawdzić, że nie więcej jak dwanaście dni temu przybyłem do Jeruzalem, aby się pokłonić Bogu. Nikt nie może mi zarzucić, że występowałem przeciw komuś w świątyni, albo że wywoływałem rozruchy w synagogach lub w mieście. Nie mogą więc dowieść tego, o co mnie oskarżają. Przyznaję jednak, że służę Bogu naszych przodków zgodnie z drogą, którą oni nazywają sektą. Wierzę w to wszystko, co jest napisane w Prawie i u Proroków. Mam też w Bogu nadzieję, tak jak i oni, że kiedyś zmartwychwstaną wszyscy ludzie, zarówno dobrzy, jak i źli. Dlatego staram się mieć zawsze czyste sumienie wobec Boga i ludzi. Po wielu latach przybyłem, aby mojemu narodowi przynieść jałmużny i aby złożyć ofiary. Wtedy właśnie, gdy uczestniczyłem w ceremonii oczyszczenia, spotkali mnie oni w świątyni. Nie było zaś wtedy przy mnie żadnego zbiegowiska ani zamieszania. Było tam natomiast kilku Żydów z Azji i to oni powinni stanąć przed tobą, aby mnie oskarżyć, jeśli mają coś przeciwko mnie. Albo niech ci ludzie powiedzą, jakiego przestępstwa dopatrzyli się we mnie, gdy postawiono mnie przed Wysoką Radą. Chyba tylko tego, że krzyknąłem wtedy: «To z powodu zmartwychwstania umarłych jestem dzisiaj tutaj sądzony!»”.

Feliks odroczył sprawę, ponieważ był dokładnie obeznany z tym, co dotyczy tej drogi. „Kiedy przybędzie dowódca Lizjasz – powiedział – wtedy rozstrzygnę waszą sprawę”. Potem rozkazał setnikowi, aby pilnował Pawła. Kazał go jednak traktować łagodnie i nie przeszkadzać żadnemu z jego bliskich przychodzić mu z pomocą.

Dzieje Apostolskie 24,1-23 (Skarga Żydów na Pawła)