Panie, przychodzę do Ciebie z wiarą i czcią…
Panie, zgodnie z Twoim rozkazem przychodzę do Ciebie z wiarą i czcią, w prostocie mojego serca i w dobrej, silnej wierze. Wierzę, że jesteś obecny tu, w tym Sakramencie, jako Bóg i jako Człowiek.
Chcesz więc, bym Ciebie przyjął i złączył się z Tobą więzami miłości. Dlatego błagam Cię o łaskawość. Proszę, udziel mi szczególnej łaski, bym cały rozpłynął się w Tobie; wypełnił miłością i nie dopuścił już do siebie żadnego obcego pocieszenia. Albowiem to jest najwyższy i najwspanialszy Sakrament, zbawienie duszy i ciała, lekarstwo na wszelką słabość ducha. To w nim leczone są moje winy, powściągane moje pasje, zwyciężane lub osłabiane moje pokusy, to w nim spływa na mnie większa łaska, powiększa się moja cnota, wzmacnia wiara i krzepnie nadzieja, a miłość rozpala się i rozszerza.
Tomasz a Kempis, „O naśladowaniu Chrystusa”, k IV.IV.2 (Panie, przychodzę do Ciebie z wiarą i czcią…)
Wersja „obrazkowa” tego wpisu (Kliknij w obrazek, aby powiększyć):-)
„O naśladowaniu Chrystusa” to jedna z najpopularniejszych książek chrześcijańskich. Przetłumaczona na ponad 90 języków. W sposób szczególny, czuję że jest to książka na obecny, trudny czas (gdy piszę te słowa przez całą Polskę przelewają się protesty związane z zaostrzeniem prawa dot. aborcji – 31.10.2020). I jak dla wielu katolików, również i dla mnie to trudny moment. Moment, który oddziela bolesną śmierć tego, co było (i już chyba nie wróci), od niecierpliwego ale i pełnego nadziei oczekiwania na nowe, które nadchodzi. I to jest wspaniała chwila, aby powrócić do dzieła „O naśladowaniu Chrystusa” i po raz kolejny spędzić trochę czasu z fragmentami, które dla siebie i dla ciebie jakiś czas temu wybrałem. Jestem przekonany, że właśnie teraz potrzebuję, aby po raz kolejny mnie przemieniły. Być może przemienią również i ciebie.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, wejdź tutaj: „O naśladowaniu Chrystusa” – Tomasz a Kempis
