Czujność po czasie pocieszenia od Boga
Kiedy pocieszenie jest bez przyczyny uprzedniej, to choć nie ma w nim podstępu, bo jak się rzekło, pochodzi od samego Boga (zobacz więcej na ten temat tutaj: Pocieszenie które daje duszy sam Bóg), niemniej człowiek duchowny, któremu Bóg daje takie pocieszenie, powinien z wielką czujnością i uwagą rozważyć i odróżnić właściwy czas takiego, aktualnie trwającego pocieszenia od czasu, który po nim następuje, gdy dusza jest jeszcze rozpalona i odczuwa dobroć [Boga] i jakby resztki minionego pocieszenia. Często bowiem w tym drugim czasie przez swoje własne rozważania, płynące ze związków i wniosków między pojęciami i sądami, albo pod wpływem dobrego i złego ducha, czyni dusza postanowienia i urabia sobie różne opinie, które nie są bezpośrednio dane od Boga, Pana naszego. I dlatego trzeba je bardzo starannie badać, zanim się im da pełną wiarę i zanim się je wprowadzi w czyn.
Św. Ignacy Loyola, Ćwiczenia duchowe, p.336 (Czujność po czasie pocieszenia od Boga)
[Nowe] Film o św. Ignacym Loyoli
„Wzruszająca opowieść o rycerzu, którego sam Bóg prowadzi od marzeń o wielkich czynach w służbie pewnej damy do zaciągnięcia się pod sztandar Króla odwiecznego. Niezrozumienie najbliższych, nieznośne poczucie winy, diabelska pokusa samobójstwa, nieufność ze strony Inkwizycji – to droga oczyszczenia Ignacego Loyoli, założyciela zakonu jezuitów”.
o. Dariusz Kowalczyk SJ
Powyższy cytat pochodzi z „Ćwiczeń duchownych” stworzonych przez św. Ignacego Loyola. To wyjątkowy podręcznik, wciąż aktualny, mimo, że napisany został 450 lat temu. Jest podstawą tzw. rekolekcji ignacjańskich, które są wspaniałym narzędziem, jeżeli chcesz odkrywać żywego Boga w swym sercu. Dlatego z całego serca polecam zarówno same rekolekcje jak i „Ćwiczenia duchowne” :-)
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej wspaniałej książce, oraz o rekolekcjach wejdź tutaj: Ćwiczenia duchowe.
