Uroczysty wjazd do Jerozolimy

Gdy był już blisko Betfage i Betanii, w pobliżu góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch uczniów z poleceniem: „Idźcie do wsi, która jest przed wami. Wchodząc do niej, znajdziecie przywiązanego osiołka, na którym jeszcze nikt nie siedział. Odwiążcie go i przyprowadźcie. A jeśli was ktoś zapyta: „Dlaczego go odwiązujecie?”, odpowiedzcie: „Pan go potrzebuje””. Wysłańcy poszli i zastali wszystko, jak im powiedział. Gdy odwiązywali osiołka, jego właściciele pytali: „Czemu go odwiązujecie?”. Odpowiedzieli: „Pan go potrzebuje”. I przyprowadzili go do Jezusa. Następnie narzucili na osiołka swoje płaszcze i posadzili na nim Jezusa. Gdy jechał, rozkładali swoje płaszcze na drodze.

Kiedy zbliżał się już do podnóża Góry Oliwnej, cały tłum uczniów, radując się, zaczął głośno sławić Boga za wszystkie cuda, które widzieli. Wołali:
„Chwała Temu, który przychodzi
jako król w imię Pana.
Pokój w niebie
i chwała na niebiosach”.

Niektórzy faryzeusze z tłumu mówili do Niego: „Nauczycieli, upomnij Twoich uczniów!”. On odpowiedział: „Mówię wam, jeśli oni umilkną, kamienie będą krzyczeć”.

Gdy zbliżył się do miasta, na jego widok zapłakał i mówił: „Gdybyś i ty tego dnia pojęło, co służy pokojowi. Lecz teraz jest to zakryte przed twoimi oczami. Nadejdą bowiem dla ciebie dni, gdy twoi wrogowie otoczą cię wałem, oblegną i ścisną ze wszystkich stron. Zrównają cię z ziemią i zgładzą twoje dzieci. Nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu twego nawiedzenia”.

Ewangelia wg św. Łukasza 19,29-44 (Uroczysty wjazd do Jerozolimy)

Wpis w wersji „obrazkowej” (kliknij w obrazek aby go powiększyć) :-)