Pojednanie ludzi z Bogiem

Świadomi, czym jest bojaźń Pańska, staramy się przekonywać ludzi. Przed Bogiem zaś wszystko w nas jest jawne. Mam nadzieje, że również w ocenie waszego sumienia wszystko w nas jest jawne. Nie staramy się znowu o wasze względy, lecz chcemy być dla was powodem do chluby, abyście wskazując na nas, mogli przeciwstawić się tym, których chlubą są rzeczy zewnętrzne, a nie to, co w sercu. Jeśli traciliśmy rozum – to ze względu na Boga; jeśli zachowujemy rozsądek – to ze względu na was. Miłość Chrystusa przynagla nas, ponieważ przekonaliśmy się, że Jeden umarł za wszystkich, a więc wszyscy umarli. On umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, nie żyli już dla siebie, ale dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał. Odtąd więc już nie znamy nikogo według ludzkiej oceny. I chociaż w ten sposób poznaliśmy Chrystusa, teraz już nie tak Go poznajemy. Jeśli ktoś jest w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To co dawne, przeminęło, a nastało nowe.

Wszystko to jest z Boga, który przez Chrystusa pojednał nas ze sobą i zlecił nam posługę pojednania. To właśnie Bóg w Chrystusie pojednał świat ze sobą. On nie poczytał ludziom ich grzechów i w nas złożył słowo pojednania. Jesteśmy więc posłani w zastępstwie Chrystusa jako przedstawiciele Boga, który przez nas zachęca. W zastępstwie Chrystusa prosimy więc: Pojednajcie się z Bogiem! On Tego, który nie znał grzechu, za nas uczynił grzechem, abyśmy stali się w Nim sprawiedliwością Bożą.

Jako Jego współpracownicy, zachęcamy was, abyście na próżno nie przyjmowali łaski Bożej. Mówi bowiem: 'W czasie zmiłowania wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą’. Teraz właśnie jest czas łaskawości, teraz właśnie jest dzień zbawienia!

W niczym nikogo nie chcemy obrazić, aby to posługiwanie nie zostało wyśmiane, ale we wszystkim okazujemy się sługami Boga: w wielkiej wytrwałości, w utrapieniach, w niedostatkach, w uciskach, w chłostach, w więzieniach, w zamieszkach, w trudach, w czuwaniach, w postach, w czystości, w poznawaniu, w cierpliwości, w dobroci, w Duchu Świętym, w nieobłudnej miłości, w prawdziwej nauce, w mocy Boga; przez oręż sprawiedliwości zaczepny i obronny, przez chwałę i zawstydzenie, przez oczernianie i sławienie; uznani za zwodzicieli a jednak prawdomówni; za nieznanych a jednak znani; za umierających a jednak żyjący; jako karani a jednak nie uśmiercani; jako zasmucani ale zawsze radośni; jako ubodzy a wzbogacający wielu; jako nie posiadający niczego a posiadający wszystko. Koryntianie! Nasze usta otwierają się przed wami, bo nasze serce jest dla was szeroko otwarte. W nas nie jest wam za ciasno, ale ciasne jest wasze wnętrze. Odpłaćcie tym samym! Mówię do was jak do dzieci: Otwórzcie i wy wasze serca!

Drugi list św. Pawła do Koryntian 5,11-6-13 (Pojednanie ludzi z Bogiem)