Paweł naucza w Azji Mniejszej (cz. 2 z 3) – Jezus zbawicielem.

„Bracia! Potomkowie Abrahama oraz wy wszyscy, którzy boicie się Boga! To właśnie nam została przekazana nauka o tym zbawieniu. Bo ani mieszkańcy Jeruzalem, ani ich zwierzchnicy Go nie rozpoznali. Wydali na Niego wyrok i tym samym wypełnili słowa proroków, odczytywane w każdy szabat. Chociaż nie znaleźli żadnego powodu, aby Go skazać na śmierć, to jednak domagali się od Piłata, aby Go stracił. Gdy wykonali wszystko, co o Nim napisano, zdjęli Go z drzewa i złożyli w grobie. Ale Bóg wskrzesił Go z martwych. On ukazywał się przez wiele dni tym, którzy przyszli z Nim z Galilei do Jeruzalem, a teraz są Jego świadkami wobec ludzi. My właśnie głosimy wam Ewangelię, obiecaną naszym przodkom. Bóg ją wypełnił wobec nas – ich potomków. Wskrzesił Jezusa, jak jest napisane w psalmie drugim:
Ty jesteś moim Synem,
Ja Ciebie dziś zrodziłem.

Zapowiedział także, że Go wskrzesi z martwych, aby na zawsze uchronić Go od rozkładu w grobie:
Wypełnię wobec was wiarygodne obietnice łaskawości dane Dawidowi.
Ten zaś w innym miejscu mówi:
Nie dopuścisz, aby Twój święty uległ rozkładowi w grobie.

Dawid wypełnił w swoich czasach Boży plan, ale jednak umarł. Uległ rozkładowi, tak jak jego przodkowie. Ale ten, kogo Bóg wskrzesił, nie uległ rozkładowi. Bracia! Uświadomcie więc sobie, że głosimy wam dokonane przez Niego odpuszczenie grzechów, których nie mogło usprawiedliwić Prawo Mojżeszowe. Każdy, kto wierzy, otrzyma usprawiedliwienie. Strzeżcie się więc, aby nie spełniły się na was słowa proroków:
Patrzcie, szydercy,
zdumiejcie się i przepadnijcie,
bo w waszych czasach dokonuje dzieła,
w które nie uwierzycie, choćby wam o nim opowiadano”.

Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat znów mówili o tym samym. Kiedy zgromadzeni rozeszli się, wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie. A oni zachęcali ich do wytrwania w łasce Bożej. 

Dzieje Apostolskie 13,26-43 (Paweł naucza w Azji Mniejszej (cz. 2 z 3) – Jezus zbawicielem)