Jak modlić się nieustannie, Dialog o życiu wewnętrznym, Św Maksym Wyznawca

Brat: W jaki sposób umysł może modlić się nieustannie? W czasie śpiewu psalmów, lektury, podczas rozmowy i posługiwania, jest on przecież pochłonięty wieloma sprawami i myślami.

Starzec: Pismo Święte nie nakazuje niczego niemożliwego. Apostoł śpiewał psalmy, czytał i usługiwał, a jednak modlił się nieustannie. Można stwierdzić, że ktoś nieustannie się modli, kiedy z wielką czcią i miłością przylgnie do Boga oraz gdy we wszystkim co robi i co mu się przydarza w Nim pokłada nadzieję. Takie wewnętrzne nastawienie wyraża Apostoł: 'Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk?’ (Rz 8,35). I następnie: 'Zewsząd znosimy cierpienie, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy, znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, powalają nas na ziemię, lecz nie giniemy.Nieustannie w ciele naszym znosimy konanie Jezusa, aby Jego życie objawiło się w nas’ (2 Kor 4,8-10).

Mając takie wewnętrzne nastawienie, Apostoł modlił się nieustannie. We wszystkich czynach i wydarzeniach pokładał nadzieję w Bogu. Dlatego wszyscy święci zawsze cieszyli się ze swych cierpień i trudów, gdyż przez nie utwierdzali się w Bożej miłości. Stąd też mówił Apostoł: ’ Najchętniej będę się chlubił z moich słabości, by zamieszkała we mnie moc Chrystusa’ (2 Kor 12,9). I dalej: 'Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny’ (2 Kor 12,10).

Św Maksym Wyznawca, Dialog o życiu wewnętrznym, p. 25-26 (Jak modlić się nieustannie), z: Filokalia, teksty o modlitwie serca