Modlitwa doskonała, pokora doskonała

Pytanie: Proszę cię Ojcze, powiedz mi, jak uzyskuje się pokorę albo modlitwę doskonałą. Co powinien robić ten, który wydaj się ulegać rozproszeniom? Czy wypada szukać pomocy w lekturze?

Odpowiedź:Jeśli chodzi, bracie, o nabycie doskonałej pokory, pouczył o tym Pan słowami: 'Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych’ (Mt 11,29). Skoro zatem pragniesz osiągnąć doskonały pokój, ucz się tego, co On zniósł i znosi. We wszystkim też porzuć swoją wolę, On bowiem powiedział: 'Z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Ojca mego, który jest w niebie’ (J 6,38; Mt 6,9). Na tym polega doskonała pokora: znosić zniewagi i obelgi oraz to wszystko, co wycierpiał nasz Nauczyciel, Jezus.

Doskonała modlitwa natomiast polega na tym, aby mówić do Boga bez zamętu oraz skupiać wszystkie myśli i uczucia, by nie ulegały rozproszeniu. Aby jednak do tego dojść, należy umrzeć dla każdego człowieka i dla świata oraz dla wszystkiego, co w nim jest.

Na modlitwie nie powinieneś mówić do Boga nie więcej nad to: „Wybaw mnie od Złego. Niech się spełni wola Twoja wobec mnie” (Mt 6,13-10). Myśl twoja niech będzie obecna przed Bogiem i niech pozostanie na rozmowie z Nim.

Modlitwa ma miejsce wtedy, kiedy oddala się od rozproszeń i gdy widzisz, że umysł raduje się, oświecony w Panu (*). Znakiem, że ktoś osiągnął taki stan, jest to, że nie ulega zamętom i rozproszeniom, choćby kusił go cały świat. Doskonale modli się ten, kto umarł dla świata i jego spraw. A jeżeli ktoś troskliwie, z miłością do Boga, spełnia swoją pracę i zadania – nie jest to zamęt, ale Boża gorliwość.

Jest rzeczą pożyteczną czytać żywoty ojców: wtedy bowiem umysł zostaje oświecony w Panu.

Św. Barsanufiusz i Jan z Gazy, Książka najbardziej pożyteczna dla duszy, p. 150 (Modlitwa doskonała, pokora doskonała), z: Filokalia, teksty o modlitwie serca

—————-
Warunkiem doskonałej modlitwy jest skupienie myśli i brak rozproszeń, a więc duchowa walka i oczyszczenie się ze zła. Warunkiem jest także pokora i pragnienie szukania woli Bożej. Ze względu na to, iż takiego usposobienia człowiek nie osiąga jedynie własnymi siłami, dlatego istotne są dwa wezwania: „Wybaw mnie od Złego”i „Niech się spełni wola Twoja wobec mnie”. Celem jednak modlitwy jest zawsze radość płynąca z jedności z Bogiem (przyp. tłum, Modlitwa doskonała, pokora doskonała).