O Jezu mój, nie ma nic lepszego dla duszy jak upokorzenie.
O Jezu mój, nie ma nic lepszego dla duszy, niż upokorzenia; we wzgardzie jest tajemnica szczęścia. Kiedy dusza poznaje, że jest nicością i nędzą sama z siebie, a wszystko, co ma dobrego w sobie, jest tylko darem Bożym, kiedy dusza widzi w sobie wszystko darmo dane, a jej własnością jest tylko nędza, to ją utrzymuje w ustawicznym korzeniu się przed majestatem Bożym, a Bóg widząc duszę w takim usposobieniu, ściga ją swymi łaskami. Kiedy dusza zagłębia się w przepaści swej nędzy, Bóg używa swojej wszechmocy, aby ją wywyższyć.
Jeżeli jest na ziemi dusza prawdziwie szczęśliwa, to tylko dusza prawdziwie pokorna. W początku wiele cierpi z tego powodu miłość własna, ale Bóg po mężnym potykaniu się udziela duszy wiele światła, którym ona poznaje jak nędzne jest wszystko i pełne złudy. Bóg jest sam tylko w sercu jej; dusza pokorna nie dowierza samej sobie, ale ufność swoją w Bogu pokłada. Bóg broni duszy pokornej i sam się wtajemnicza w sprawy jej, a wtenczas dusza pozostaje w największym szczęściu, jakiego nikt pojąć nie może.
Św. Siostra Faustyna Kowalska ZMBM, „Dzienniczek”, p. 593 (O Jezu mój, nie ma nic lepszego dla duszy jak upokorzenie)
Wersja „obrazkowa” tego wpisu (Kliknij w obrazek, aby powiększyć):-)
Powyższy cytat pochodzi z dzieła pt. „Dzienniczek – Miłosierdzie w duszy mojej”, którego autorką jest św. s. Faustyna Kowalska. To arcydzieło literatury mistycznej, które jako jedno z nielicznych, powstało w naszym ojczystym języku. Jest to ważne o tyle, że mamy dostęp do wspaniałych objawień i słów Jezusa skierowanych do św. Faustyny i nas wszystkich, bez zniekształceń wynikających z tłumaczenia. Jestem pod wielkim wrażeniem Dzienniczka, to książka, która może zmieniać, i zmienia, życia tych którzy się w nim zanurzą. A więc zanurzmy się w Bożym miłosierdziu wraz z siostrą Faustyną :-)
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o książce, wejdź tutaj: Dzieniczek – Miłosierdzie w duszy mojej
