Czysta i niezmącona modlitwa serca
Modlitwą serca, czystą i niezmąconą jest ta, z której, jak się mówi, pojawia się ciepło w sercu, zgodnie ze słowami: „Serce w mym wnętrzu rozgorzało i podczas mego rozważania zapłonął w nim ogień” (Ps 39,4). Jest to ogień, jaki Pan Jezus Chrystus przyszedł rzucić na glebę naszych serc, które najpierw były pełne cierni z racji namiętności, teraz zaś mają Ducha dzięki łasce. Mówi bowiem Pan nasz Jezus Chrystus: „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął” (Łk 12,49). Czyż nie jest to ten ogień, który kiedyś zapalił się i zapłonął w Kleofasie i jego towarzyszu, sprawiając, że mówili do siebie: „Czy serce nie pałało w nas, gdy byliśmy w drodze?” (Łk 24,32)
Kalikst i Ignacy Ksantopuloi, Centurie – Sto rozdziałów, p. 54, (Czysta i niezmącona modlitwa serca), z: Filokalia, teksty o modlitwie serca
Powyższy cytat pochodzi z książki Filokalia, teksty o modlitwie serca. Filokalia to największa i najbardziej znana w duchowości wschodniej antologia pism ascetycznych. Znajdziesz tam więcej wspaniałych treści dotyczących religijności Ojców Pustyni, mistyki, bezpośredniego doświadczania Bożej Obecności. Serdecznie polecam :-)
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej wspaniałej książce, wejdź tutaj: Filokalia, teksty o modlitwie serca.
