Całkowite zdanie się na wolę Bożą.

W tych rekolekcjach dał mi Pan światło głębszego poznania woli swojej i zarazem całkowitego zdania się na tę świętą wolę Boga. To światło utwierdziło mnie w głębokim spokoju, dając mi zrozumienie, że niczego lękać się nie powinnam, prócz grzechu. Cokolwiek na mnie Bóg dopuści, przyjmuje z całkowitym poddaniem się Jego świętej woli. Gdziekolwiek mnie postawi, będę się starała wiernie spełniać Jego świętą wolę i wszelkie upodobania Jego, o ile tylko będzie w mej mocy, chociażby to wola Boża była dla mnie – jak wola Ojca Niebieskiego względem swojego Syna modlącego się w Ogrodzie Oliwnym – ciężka i twarda. Otóż spostrzegłam, że jeżeli wola Ojca Niebieskiego w ten sposób pełni się w najmilszym Synu Jego, to właśnie w ten sposób spełniać się będzie i w nas; cierpienia, prześladowania, zniewagi, hańba – przez to wszystko upodabnia się dusza moja do Jezusa. A im większe cierpienia, tym spostrzegam, że upodabniam [się] do Jezusa – to jest najpewniejsza droga. Gdyby inna droga była lepszą, wskazałby mi ją Jezus. Cierpienia wcale nie odbierają mi spokoju; tak z drugiej strony, choć cieszę się głębokim spokojem, to jednak ten spokój nie zaciera mi wrażenia cierpień. Choć twarz mam nieraz pochyloną ku ziemi i łzy płyną obficie, to jednak w tej samej chwili dusza moja napawa się głębokim spokojem i szczęściem.

Św. Siostra Faustyna Kowalska ZMBM, „Dzienniczek”, p. 1394 (Całkowite zdanie się na wolę Bożą)

Wersja „obrazkowa” tego wpisu poniżej:

[download-attachment id=”8745″ title=”(Kliknij tutaj, aby pobrać  obrazek)”]